رفع آلودگی محیطزیست از تقریباً دو دهه قبل با ورود بیرویه مواد پلاستیکی غیرقابل برگشت به طبیعت به حالت بغرنجی رسیده است. شاید کمتر محل و نقطهای از شهرهای کشورمان را بتوان یافت که در آن یک ظرف پلاستیکی و یا یک کیسه پلاستیکی وجود نداشته باشد.
در جریان بازدید از دیوار مرزی در مرز ایران و پاکستان در میرجاوه، حتی روی بلندای دیوار مرزیمان و بر روی سیمخاردارها شاهد بازی هزاران قطعه پلاستیکی در باد بودم. ضایعات پلاستیکی که سالها باقی میمانند و نابود نمیشوند. حتی وقتی برای استراحت و تفریح به کوه و دشت هم میرویم منظره کیسهها، ظروف و ضایعات پلاستیکی چشمانداز زیبایمان را مخدوش میکند. شیوع مصرف مواد یکبار مصرف پلاستیکی چنان گستردگی یافته که حتی برخی افراد ترجیح میدهند در خانه نیز از این ظروف استفاده کنند، در حالی که نمیدانند آیا این ظروف مانند سایر زبالههای تولیدی قابل تجزیه و بازگشت به طبیعت است یا نه! عمده ضرر این مصرفگرایی بدون تدبیر، آسیب جدی به محیطزیست، منابع ملی و سلامت انسانی است.